Medisch beroepsgeheim - de uitzonderingen (1)

Er zijn verschillende voorwaarden waaronder een zorgverlener (zoals huisarts, tandarts of specialist in het ziekenhuis) het medisch beroepsgeheim mag doorbreken. Een zorgverlener mag medische gegevens dan aan anderen verstrekken. De belangrijkste 3 voorwaarden hiervoor zijn:

1. Toestemming

De zorgverlener kan op eigen initiatief medische gegevens aan anderen doorgeven. Of iemand anders kan de zorgverlener om medische gegevens vragen. In beide gevallen mag de zorgverlener de gegevens verstrekken als de betrokkene hiervoor toestemming heeft gegeven. Voordat een betrokkene die toestemming geeft, moet hij volledig zijn geïnformeerd over de reden om zijn gegevens te verstrekken. Dat informeren gebeurt door de zorgverlener of de persoon/organisatie die de gegevens van de patiënt graag wil hebben doet dit.

2. Wettelijk voorschrift

Een zorgverlener mag het medisch beroepsgeheim doorbreken als dit moet vanwege een wettelijk voorschrift. Voorbeelden hiervan zijn bepalingen in de Wet op de lijkbezorging, de Zorgverzekeringswet, de Wet langdurige zorg en de Wet publieke gezondheid. Op grond van de laatste moet een zorgverlener bijvoorbeeld een aantal besmettelijke ziekten direct melden bij de GGD.

3. Conflict van plichten

Een zorgverlener mag het medisch beroepsgeheim doorbreken bij een conflict van plichten. Zo’n conflict ontstaat als het bewaren van het medisch beroepsgeheim ernstig nadeel of gevaar oplevert voor de patiënt of iemand anders. Van een conflict van plichten is slechts in zeer uitzonderlijke gevallen sprake, het moet gaan om een noodsituatie. Bijvoorbeeld het melden van kindermishandeling zijn.

Een zorgverlener moet al het mogelijke geprobeerd hebben om het probleem op te lossen zonder doorbreking van het medisch beroepsgeheim. En de zorgverlener moet eerst proberen om toch toestemming van de patiënt te krijgen om de medische gegevens door te geven. De zorgverlener moet de inbreuk op het medische beroepsgeheim kunnen verantwoorden.